Zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 6 ustawy Pzp, zamawiający odrzuca ofertę, jeżeli zawiera błędy w obliczeniu ceny lub kosztu. Zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą Krajowej Izby Odwoławczej, zastosowanie nieprawidłowej stawki podatku VAT stanowi błąd w obliczeniu ceny, który obliguje zamawiającego do odrzucenia oferty, pod warunkiem, że zamawiający nie określił w SIWZ stawki Refakturowanie polega na odsprzedaży osobie trzeciej usług, które wcześniej przedsiębiorca nabył. Funkcjonuje to w celu przeniesienia na ostatecznego nabywcę kosztu usługi. Według przepisów ustawy o VAT przedsiębiorca dokonujący odsprzedaży nie jest traktowany jako wyłącznie pośredniczący w usłudze ale jako jej wykonawca (art Przepisy art. 41 ust. 14a-14h ustawy o VAT regulują zasady stosowania stawek VAT oraz zwolnień z VAT w okresach przejściowych towarzyszących zmianom stawek VAT. Chodzi o przypadki czynności uprzednio zwolnionych od podatku oraz zwolnienia od podatku czynności uprzednio opodatkowanych i zmiany wysokości stawek. Przykładowy katalog dokumentów jakie są wymagane dla stawki 0% w takich przypadkach odnajdziesz w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT. Przyjmuje się, że będzie to: komunikat IE599 w wersji XML otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych; wydruk ww. komunikatu potwierdzony przez właściwy organ celny; Nowa matryca stawek VAT miała być stosowana od 1 kwietnia 2020 r., jednakże termin ten został przesunięty na 1 lipca 2020 r. Z dniem 31 marca 2020 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób Vay Tiền Trả Góp 24 Tháng. W związku z tym, że od 1 kwietnia 2020 r. na potrzeby VAT zacznie obowiązywać klasyfikacja PKWiU 2015, konieczne było "przełożenie" powoływanych w przepisach o VAT odwołań do PKWiU 2008 na nową klasyfikację - PKWiU 2015. Z uwagi na to dokonano odpowiednich zmian w przepisach ustawy o VAT. Ponadto zmiana przepisów spowodowała przeniesienie zasad stosowania 8% stawki VAT do robót konserwacyjnych i związanych z wyżywieniem z rozporządzenia w sprawie stawek obniżonych VAT do ustawy o konserwacyjneOd 1 kwietnia 2020 r. zmieniony zostanie ust. 12 i 12c w art. 41 oraz dodany ust. 12d-12e w tym przepisie ustawy o z nowymi przepisami 8% stawką VAT objęte będą roboty konserwacyjne:w obiektach budowlanych lub ich częściach, zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym,w obiektach budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali niemieszkalnych, oraz w lokalach mieszkalnych znajdujących się w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB w dziale 12 - w zakresie, w jakim roboty te nie korzystają z preferencji dla budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przez roboty konserwacyjne rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części, inne niż remont. Podkreślić należy, że ustawodawca definicję robót konserwacyjnych wprowadził w celu odróżnienia robót konserwacyjnych od remontu. Ponadto roboty konserwacyjne będą opodatkowane 8% stawką VAT w wymienionych obiektach bez względu na limit powierzchni użytkowej. Z uwagi na to został zmodyfikowany odpowiednio ust. 12c w art. 41 ustawy o przypadku robót konserwacyjnych stawka obniżona nie będzie miała zastosowania, jeżeli wartość towarów (materiałów) bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia tych robót konserwacyjnych przekracza 50% wartości tej należy, że rozwiązania te utrzymują obowiązujący do końca marca 2020 r. stan prawny określony na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 i 3 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2350).Warto w tym miejscu również przytoczyć interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 października 2019 r., nr w której organ wyjaśnił, że przez roboty konserwacyjne rozumie się roboty, które nie polegają na odtworzeniu stanu pierwotnego, ale mają na celu utrzymanie instalacji w dobrym stanie, w celu zabezpieczenia jej przed szybkim zużyciem czy też zniszczeniem i dla utrzymania w celu użytkowania w stanie zgodnym z przeznaczeniem. Tak więc zdaniem organu konserwacją są prace wykonywane na bieżąco w węższym zakresie niż roboty budowlane określone jako w innej interpretacji indywidualnej z dnia 26 sierpnia 2019 r., nr Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że wykonywane przez podatnika czynności serwisu, konserwacji i naprawy pochłaniaczy dymu nie mogą być uznane za roboty konserwacyjne objęte 8% stawką VAT. Usługi te nie dotyczą bowiem budynku lub jego części, lecz zamontowanego w budynku urządzenia w postaci pochłaniacza związane z wyżywieniemPonadto od 1 kwietnia 2020 r. zacznie obowiązywać dodany do art. 41 ust. 12f, w którym określono stawkę podatku właściwą dla czynności dokonywanych w szeroko pojętej działalności związanej z z tym przepisem stawka w wysokości 8% VAT będzie miała zastosowanie do dostawy towarów i świadczenia usług identyfikowanych według PKWiU w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), z wyłączeniem sprzedaży: napojów (w tym ich przygotowania i podania), towarów nieprzetworzonych przez podatnika - opodatkowanych stawką w wysokości 23% VAT, jak również dań, których składnikiem są homary i ośmiornice oraz inne skorupiaki, mięczaki i bezkręgowce wodne ( kraby, langusty, krewetki, ostrygi, małże, ślimaki) oraz przetwory z nich, kawior oraz namiastki ta stanowi zasadniczo kontynuację obowiązujących dotychczas przepisów dotyczących opodatkowania sprzedaży dokonywanej przez lokale gastronomiczne. Obecnie regulacje te zawarte są w rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie stawek obniżonych. Zaproponowane brzmienie dodawanego ust. 12f w art. 41 ustawy o VAT wskazuje, że niezależnie od tego, jak dana czynność będzie traktowana w świetle przepisów o VAT, tj. zarówno jako dostawa towarów, jak i świadczenie usług, jeżeli będzie sklasyfikowana w dziale 56 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług 2015 r., będzie do niej miała zastosowanie 8% stawka to, że na stawkę podatku, jaka będzie stosowana do dostawy towaru dokonywanej przez placówkę gastronomiczną nie będzie miało wpływu to, jak jest on sklasyfikowany według Nomenklatury scalonej (CN), jeżeli jego wydanie będzie identyfikowane według PKWiU 2015 r. w grupowaniu 56 - Usługi związane z wyżywieniem (stosowne zastrzeżenie zostało zawarte w art. 41 ust. 2 i 2a ustawy o VAT).Podkreślić więc należy, że podobnie jak miało to miejsce w poz. 7 załącznika do rozporządzenia w sprawie stawek obniżonych, będzie obowiązywało zastrzeżenie o wyłączeniu ze stawki obniżonej określonych produktów, a więc:1) napojów innych niż wymienione w załączniku nr 3 lub załączniku nr 10 do ustawy o VAT lub w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie, w tym ich przygotowania i podania,2) towarów nieprzetworzonych przez podatnika, innych niż wymienione w załączniku nr 3 lub załączniku nr 10 do ustawy lub w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie (np. dania z homarami, ośmiornicami czy krewetkami, do których stosowana jest stawka podstawowa w wysokości 23%),3) posiłków, których składnikiem są towary wskazane jako wyłączone z grupowań wymienionych w poz. 2 i 11 załącznika nr 10 do ustawy 9 "owoce morza").Zatem do sprzedaży przez placówkę gastronomiczną takich produktów jak np. kawa, baton czekoladowy czy też danie z homarami, ośmiornicami, krewetkami itd. będzie miała zastosowanie 23% stawka budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowymPrzez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, co do zasady, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB w dziale 12 oraz obiekty sklasyfikowane w PKOB w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, a także mikroinstalację, o której mowa w art. 2 pkt 19 ustawy o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 2389, ze zm.), funkcjonalnie z nimi prawnaUstawa z dnia r. o VAT (Dz. U. z 2020 r. poz. 106) autor: Aleksandra Węgielska Gazeta Podatkowa nr 17 (1683) z dnia 2020-02-27Rozliczanie VAT w obrocie krajowym w orzecznictwie i interpretacjach indywidualnych. Wszystko na ten temat w poradniku na w VATPKWiU Usługi związane z utrzymaniem czystości na zewnątrz budynków polegające na zamiataniu śmieci, jak i usługi polegających na utrzymaniu, pielęgnacji terenu zielonego są opodatkowane stawką 8%, zaś usługi związane z utrzymaniem porządku, czystości w klatkach schodowych stawką 23%. Zasadą jest, że dla odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju zastosowanie ma stawka podstawowa, czyli 23%. Natomiast wyjątkowo stosuje się stawkę obniżoną bądź zwolnienie od podatku od towarów i usług (VAT), jeśli przewidują to przepisy szczególne w ustawie o podatku od towarów i usług, bądź przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie. Stawkę obniżoną 8% stosuje się do usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy o VAT (art. 41 ust. 2 art. 146 pkt 2 VATU). Pod poz. 174 tego załącznika wymieniono usługi zamiatania śmieci i usuwania śniegu (PKWiU zaś pod poz. 176 usługi związane z zagospodarowaniem terenów zieleni (PKWiU Mając na uwadze powyższe dla usług polegających na utrzymaniu, pielęgnacji terenu zielonego oraz dla usług związanych z utrzymaniem czystości na zewnątrz budynków polegających na zamiataniu śmieci powinni Państwo stosować stawkę 8%. Odnośnie zaś dla usług polegających na sprzątaniu wewnątrz budynków zidentyfikowanych w jako usługi specjalistycznego sprzątania budynków i obiektów przemysłowych (PKWiU nie została przewidziana stawka obniżona, ani też zwolnienie od VAT, co oznacza konieczność zastosowania stawki podstawowej 23%. Powyższe potwierdzają organy podatkowe. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z r., nr ILPP4/443-543/12-2/BA stwierdził, że „(…) świadczone przez Zainteresowanego usługi polegające na utrzymaniu porządku na zewnątrz budynków (zamiatanie chodników, odśnieżanie, usuwanie śniegu i lodu z budynków), sklasyfikowane pod symbolem PKWiU oraz usługi polegające na przycinaniu drzew i krzewów oraz koszeniu trawników, sklasyfikowane pod symbolem PKWiU korzystają z obniżonej stawki podatku VAT w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 i w zw. z poz. 174 i 176 załącznika nr 3 do ustawy. Natomiast pozostałe świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegające na utrzymaniu porządku wewnątrz budynków (zamiatanie i mycie korytarzy, klatek schodowych oraz mycie okien w budynkach mieszkalnych i innych budynkach, włączając usługi mycia okien na zewnątrz przy użyciu podnośnika koszowego, drzwi, lamperii na tych klatkach), sklasyfikowane pod symbolem PKWiU nie zostały wymienione w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, jako czynności podlegające opodatkowaniu stawkami obniżonymi lub zwolnione od podatku, a zatem podlegają opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy”. Powierzchnia użytkowa budynku lub jego części w ustawie o podatkach i opłatach lokalnychZgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych ( za powierzchnię użytkową budynku lub jego części uważa się powierzchnię mierzoną po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych; za kondygnację uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza pomieszczeń lub ich części oraz część kondygnacji o wysokości w świetle od 1,40 m do 2,20 m zalicza się do powierzchni użytkowej budynku w 50%, a jeżeli wysokość jest mniejsza niż 1,40 m, powierzchnię tę pomija się, o czym stanowi art. 4 ust. 2 użytkowa budynku (lokalu) w ustawie o podatku od spadków i darowiznZgodnie natomiast z art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn ( za powierzchnię użytkową budynku (lokalu) uważa się powierzchnię mierzoną po wewnętrznej długości ścian pomieszczeń na wszystkich kondygnacjach (podziemnych i naziemnych, z wyjątkiem powierzchni piwnic i klatek schodowych oraz szybów dźwigów).Także w tym przypadku powierzchnie pomieszczeń lub ich części oraz część kondygnacji o wysokości w świetle od 1,40 m do 2,20 m zalicza się do powierzchni użytkowej budynku w 50%, a jeżeli wysokość jest mniejsza niż 1,40 m, powierzchnię tę pomija się (art. 16 ust. 5 ww. ustawy).Powierzchnia użytkowa lokalu w ustawie o ochronie praw lokatorów W odmienny sposób powierzchnię użytkową definiuje art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Za powierzchnię taką uznaje się powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu, a w szczególności pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom lokatora, bez względu na ich przeznaczenie i sposób powierzchnię użytkową lokalu nie uważa się powierzchni balkonów, tarasów i loggii, antresoli, szaf i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych do przechowywania 2 ust. 2 stanowi natomiast, że obmiaru powierzchni użytkowej lokalu „dokonuje się w świetle wyprawionych ścian, a powierzchnię pomieszczeń lub ich części o wysokości w świetle równej lub większej od 2,20 m należy zaliczać do obliczeń w 100%, o wysokości równej lub większej od 1,40 m, lecz mniejszej od 2,20 m – w 50%, o wysokości mniejszej od 1,40 m pomija się całkowicie. Pozostałe zasady obliczania powierzchni należy przyjmować zgodnie z Polską Normą odpowiednią do określania i obliczania wskaźników powierzchniowych i kubaturowych w budownictwie”.Definicja najbardziej zbliżona do definicji zawartej w ustawie o ochronie praw lokatorów znajduje się w ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tak: Ewa Bończak – Kucharczak w Komentarzu do ustawy o własności lokali, publ. Lex, oraz Sąd Okręgowy w Poznaniu w wyroku z dnia 3 lipca 2018 r. sygn. akt XVIII C 1090/17).Znaczenie odrębnej definicji powierzchni użytkowej zawartej w ustawie o ochronie praw lokatorówOdrębna definicja powierzchni użytkowej zawarta w ustawie o ochronie praw lokatorów ma jednak zastosowanie tylko do stosunków prawnych objętych zakresem działania tej ustawy, a więc do stosunków łączących lokatorów (zdefiniowanych w tej ustawie) z właścicielami (w rozumieniu definicji zawartych w tej samej ustawie). Definicja ta nie ma wobec tego zastosowania np. do ustalania powierzchni użytkowej lokali dla potrzeb ustanawiania odrębnej własności lokali. Można jednak przyjmować do tych celów powierzchnię użytkową obliczoną zgodnie z przepisami ustawy o ochronie praw lokatorów, byleby tylko ten sam sposób obliczania powierzchni stosować konsekwentnie dla wszystkich lokali w danej takiego stanu rzeczy jest brak konieczności stosowania Polskiej Normy w zakresie powierzchni użytkowej. Poprzednia Polska Norma, która przewidywała takie same zasady obliczania powierzchni użytkowej w zależności od wysokości pomieszczeń, jakie przewiduje art. 2 ust. 2 utraciła moc obowiązującą dnia 3 kwietnia 1999 r. Zastąpiła ją Polska Norma PN-ISO 9836:1997, obowiązująca od dnia 3 kwietnia 1999 r., według której powierzchnia użytkowa jest to część powierzchni kondygnacji netto (czyli powierzchni ograniczonej przez elementy zamykające, obliczanej dla wymiarów budynku w stanie wykończonym, na poziomie podłogi, nie licząc listew przypodłogowych, progów itp., bez powierzchni otworów na drzwi i okna w elementach zamykających, za to z powierzchnią elementów nadających się do demontażu, takich jak ścianki działowe, rury, kanały), która odpowiada celom i przeznaczeniu budynku (tak: Sąd Okręgowy w Poznaniu w wyroku z dnia 3 lipca 2018 r. sygn. akt XVIII C 1090/17).Powierzchnia użytkowa budynku a Polska Klasyfikacja Obiektów BudowlanychW rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (pkob) postanowiono z kolei, że całkowita powierzchnia użytkowa budynku obejmuje całą powierzchnię budynku z wyjątkiem:powierzchni elementów budowlanych, podpór, kolumn, filarów, szybów, kominów;powierzchni zajmowanych przez pomieszczenia techniczne instalacji ogólnobudowlanych;powierzchni komunikacji, np. klatek schodowych, dźwigów, „mieszkaniowa” budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).Brak jednoznacznych regulacji prawnych dotyczących powierzchni użytkowej Regulacje prawne dotyczące powierzchni użytkowej nie pozwalają jednoznacznie stwierdzić, jakie reguły stosować przy jej ustalaniu. Pojęcie powierzchni użytkowej w budynkach mieszkalnych występuje bowiem w wielu aktach prawnych. Tymczasem chociażby skoro przepisy zawierające ogólną zasadę obliczania udziałów we własności nieruchomości wspólnej przypadających poszczególnym właścicielom lokali zawierają pojęcie powierzchni użytkowej, to ważna staje się wiedza, czym jest powierzchnia użytkowa i jak się ją obliczania powierzchni użytkowej podawane w tych aktach nie są jednolite. Czasem używa się tylko terminu „powierzchnia użytkowa”, nie precyzując, co termin ten znaczy. Niekiedy stosuje się własną definicję, a czasem przywołuje Polską Normę. Jednak dokument nieobowiązujący powszechnie, jakim stała się Polska Norma PN-ISO 9836:97, nie stanie się dokumentem powszechnie stosowanym, chyba że zostanie przywołany w odpowiednich ustawach lub rozporządzeniach albo wprowadzony do zbioru norm obowiązujących. Stosuje się zatem różnorodne podejścia do zasad obliczania powierzchni użytkowej (tak: Sąd Okręgowy w Poznaniu w wyroku z dnia 3 lipca 2018 r. sygn. akt XVIII C 1090/17).Zasady Polskiej Normy PN-70/B-02365Według Polskiej Normy PN-70/B-02365 z 30 czerwca 1970 r. powierzchnię użytkową mieszkania ustala się w ten sposób, że pomiaru dokonuje się metr nad podłogą; w stanie surowym, tzn. bez tynków i okładzin wykonywanych na miejscu; wnęki w ścianach o powierzchni powyżej 0,1 m2 dolicza się do powierzchni mieszkania; pilastry i inne występy ścienne o powierzchni powyżej 0,1 m2 potrąca się z powierzchni pomieszczenia i dolicza do powierzchni pomieszczenia o wysokości wyższej od poziomu danej kondygnacji nie wyodrębnia się z powierzchni całego pomieszczenia; powierzchnię pomieszczenia ze skośnym sufitem – o wysokości powyżej 2,20 m liczy się w 100%, o wysokości od 1,40 m do 2,20 m liczy się w 50%, poniżej 1,40 m nie wlicza się do powierzchni pomieszczenia; powierzchni zewnętrznych niezamkniętych ze wszystkich stron, a dostępnych z danego pomieszczenia (balkony, loggie, tarasy itp.) nie wlicza się do powierzchni pomieszczenia, mieszkania lub lokalu użytkowego; dokładność pomiarów i obliczeń powierzchni do 0,1 Polskiej Normy PN-ISO 9836:1997Pomiar pomiaru powierzchni lokalu mieszkalnego według Polskiej Normy PN-ISO 9836:1997 dokonywany jest na poziomie podłogi i w stanie wykończonym, po otynkowaniu, nie dolicza się według tej metody wnęk w ścianach o powierzchni powyżej 0,1 m 2, zaś powierzchnię ze skośnym sufitem według normy PN-ISO 9836:1997 – liczy się w całości, zgodnie z powierzchnią podłogi, ale dzieli się na dwie części: część o wysokości 1,90 m i więcej oraz na część o wysokości poniżej 1,90 m, którą można zaliczyć wyłącznie do powierzchni tym według PN-ISO 9836:1997 dolicza się do powierzchni pomieszczenia, wykazując oddzielnie: powierzchnie nienakryte (balkony, tarasy) i powierzchnie nakryte (loggie) (tak też: Sąd Rejonowy w Ostródzie w wyroku z dnia 22 listopada 2017 r. sygn. akt I C 33/17).Obowiązek stosowania Polskich Norm pomiaru powierzchni (PN – 70/b-02365 i PN-ISO 9836:1997) W ujęciu historycznym jeśli chodzi o normy pomiaru powierzchni lokalu mieszkalnego wskazać należy, iż norma PN – 70/b-02365 „Powierzchnia budynków, Podział określenie i zasady obmiaru” została ustanowiona przez Polski Komitet Normalizacyjny 30 czerwca 1970 roku i obowiązywała od 1 stycznia 1971 roku do 3 kwietnia 1999 roku. Norma ta do 1994 roku miała charakter normy obligatoryjnej. Gdy została zastąpiona Polską Normą PN – ISO 9836/1997 „Właściwości użytkowe w budownictwie. Określenie i obliczanie wskaźników powierzchniowych i kubaturowych” ustanowioną przez Polski Komitet Normalizacyjny w dniu 28 października 1997 r. Norma ta nie była obligatoryjna począwszy od 4 marca 1999 roku przy ustaleniu powierzchni oddawanych lokali mieszkalnych, w tym na rynku deweloperskim (tak: Sąd Rejonowy w Ostródzie w wyroku z dnia 22 listopada 2017 r. sygn. akt I C 33/17).Sąd Okręgowy w Poznaniu w wyroku z dnia 3 lipca 2018 r. sygn. akt XVIII C 1090/17 wskazał, że Powierzchnia podstawowa jest to – ogólnie rzecz ujmując – część powierzchni użytkowej przeznaczona do zaspokajania podstawowych potrzeb wynikających z funkcji budynku lub jego wydzielonej części. W budynku mieszkalnym są to pokoje. Powierzchnia pomocnicza to część powierzchni użytkowej przeznaczona do zaspokojenia pomocniczych potrzeb wynikających z funkcji budynku i niewchodzących w zakres potrzeb podstawowych. W budynku mieszkalnym są to np. zgodnie z nieobowiązującym już rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 4 marca 1999 r. w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania niektórych Polskich Norm norma PN-ISO-9836:1997 „Właściwości użytkowe w budownictwie. Określanie i obliczanie wskaźników powierzchniowych i kubaturowych” obowiązywała tylko w zakresie ustalonym w punkcie normy, tzn. tylko przy ustalaniu kubatury budynku. Także późniejsze rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 3 kwietnia 2001 r. w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania niektórych Polskich Norm dla budownictwa wprowadzało obowiązek stosowania Polskiej Normy PN-ISO 9836:1997 tylko w zakresie ustalonym w punkcie tej normy. Utraciło ono moc obowiązującą 16 grudnia 2002 r. Ostatecznie obowiązująca od dnia 1 stycznia 2003 r. ustawa z dnia 12 września 2002 r. o normalizacji określa w art. 5 ust. 3, że stosowanie Polskich Norm jest powyższego wynika, że Polska Norma PN-ISO-9836:1997 nigdy nie była i nie jest obowiązującym obecnie przepisem w zakresie obliczania powierzchni użytkowej lokalu lub budynku (* o wyjątku zawiązanym z tzw. ustawą deweloperską, niżej).Obowiązek wskazania sposobu pomiaru powierzchni lokalu mieszkalnego w umowie deweloperskiejSąd Rejonowy w Ostródzie w wyroku z dnia 22 listopada 2017 r. sygn. akt I C 33/17 wyjaśnił, iż w związku z powyższym w praktyce deweloperskiej od 1999 roku spotykało się w umowach korzystanie przez deweloperów z obu przy wyborze normy służącej do obliczenia powierzchni użytkowej lokali mieszkalnych ustała dopiero w dniu 29 kwietnia 2012 roku, kiedy zaczęła obowiązywać ustawa z dnia 16 września 2011 roku o ochronie nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego, tzw. ustawa deweloperska regulująca tryb i nowe zasady zawierania umów pomiędzy nabywcą lokalu lub domu jednorodzinnego, a deweloperem, która w art. 22 ust. 1 pkt. 14 określającym treść umowy deweloperskiej zawiera obowiązek wskazania sposobu pomiaru powierzchni lokalu mieszkalnego lub domu zaś pomiaru powierzchni lokali mieszkalnych sprzedawanych po wejściu w życie ustawy deweloperskiej zostały uregulowane w rozporządzeniu Ministra Transportu Budownictwa i Gospodarki Morskiej z 25 kwietnia 2012 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (obecnie uchylone – zastąpione rozporządzeniem Ministra Rozwoju z dnia 11 września 2020 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego, o czym niżej), zgodnie z którym w stosunku do budynku mieszkalnego jednorodzinnego i lokali mieszkalnych do obliczania powierzchni użytkowej zastosowanie miała Polska Norma PN-ISO 9836:1997, z uwzględnieniem następujących zasad:przez lokal mieszkalny należy rozumieć wydzielone trwałymi ścianami w obrębie budynku pomieszczenie lub zespół pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych – z uwagi na to przy obliczaniu powierzchni użytkowej nie bierze się pod uwagę powierzchni balkonów, tarasów, loggii,powierzchnię pomieszczeń lub ich części o wysokości w świetle równej lub większej od 2,20 m należy zaliczać do obliczeń w 100%, o wysokości równej lub większej od 1,40 m, lecz mniejszej od 2,20 w 50%, natomiast o wysokości mniejszej od 1,40 m – pomija się z całkowicie. Zarówno ustawa deweloperska jak i wskazane rozporządzenie weszło w życie z dniem 29 kwietnia 2012 do czasu wejścia w życie powołanego wyżej rozporządzenia deweloperzy stosowali dwie normy przy ustalaniu powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego jednorodzinnego i wielorodzinnego, tj. normę PN-70/B-02365 albo normę PN-ISO 9836:1997. Żadna z powyższych norm nie była do czasu wejścia w życie ustawy o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego normą powszechnie obowiązującą, co zmieniło się jednak po wejściu w życie ProjBudR (weszło ono w życie tego samego dnia co ustawa o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego, czyli 29 kwietnia 2012 r.).Od wejścia w życie ustawy o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego, deweloperzy muszą dokonywać obmiaru powierzchni lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego według jednolitych zasad, opierając się na normie PN-ISO 9836:1997. Przy czym art. 39 ustawy deweloperskiej stanowił, że jeżeli wniosek o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę został złożony przed dniem wejścia w życie ustawy, pomiaru powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego jednorodzinnego i wielorodzinnego dokonuje się na zasadach dotychczasowych tj. albo według normy PN-70/B-02365, albo według normy PN-ISO 9836:1997, jednak pod warunkiem, że wniosek o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę został złożony przed dniem wejścia w życie będzie dokonywało się wówczas w zależności od tego, jaka norma była wskazana w umowie deweloperskiej, nawet jeżeli umowa deweloperska byłaby zawierana już po wejściu w życie ustawyPostanowienia co do powierzchni użytkowej zawarte w rozporządzeniu Ministra Rozwoju z dnia 11 września 2020 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanegoJak podnoszono, rozporządzenie Ministra Transportu Budownictwa i Gospodarki Morskiej z 25 kwietnia 2012 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego zostało uchylone. Obecnie obowiązuje rozporządzenie Ministra Rozwoju z dnia 11 września 2020 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu aktualnie rozporządzenie w § 12 stanowi, że powierzchnie budynku określa się zgodnie z zasadami zawartymi w Polskiej Normie dotyczącej określania i obliczania wskaźników powierzchniowych i kubaturowych wymienionej w załączniku do rozporządzenia, (uwzględniając przepisy § 14 pkt 4 lit. a oraz § 20 ust. 1 pkt 4 lit. b).§ 20 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia w kontekście wymagań części opisowej projektu architektoniczno-budowlanego wskazuje, że:powierzchnię użytkową budynku pomniejsza się o powierzchnię: przekroju poziomego wszystkich wewnętrznych przegród budowlanych, przejść i otworów w tych przegrodach, przejść w przegrodach zewnętrznych, balkonów, tarasów, loggii, schodów wewnętrznych i podestów w lokalach mieszkalnych wielopoziomowych, nieużytkowych poddaszy,powierzchnię użytkową budynku powiększa się o powierzchnię: antresol, ogrodów zimowych oraz wbudowanych, ściennych szaf, schowków i garderób,przy określaniu powierzchni użytkowej powierzchnię pomieszczeń lub ich części o wysokości w świetle równej lub większej od 2,20 m zalicza się do obliczeń w 100%, o wysokości równej lub większej od 1,40 m, lecz mniejszej od 2,20 m – w 50%, natomiast o wysokości mniejszej od 1,40 m pomija się całkowicie,przy określaniu zestawienia powierzchni użytkowej lokali mieszkalnych przez lokal mieszkalny należy rozumieć wydzielone trwałymi ścianami w obrębie budynku pomieszczenie lub zespół pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb powierzchni użytkowej lokalu dla potrzeb ustanowienia odrębnej własności lokaluNie ma obowiązującego obecnie przepisu, który regulowałby kwestie obliczania powierzchni użytkowej lokalu dla potrzeb ustanowienia odrębnej własności lokalu. Można więc stosować zarówno definicję zawartą w ustawie o ochronie praw lokatorów, jak i Polską Normę (tak: Ewa Bończak – Kucharczak w Komentarzu do ustawy o własności lokali, publ. Lex, oraz Sąd Okręgowy w Poznaniu w wyroku z dnia 3 lipca 2018 r. sygn. akt XVIII C 1090/17).Powierzchnia użytkowa lokalu z perspektywy podatku VATPrzepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia „powierzchnia użytkowa”. Ustawa ta nie odsyła także do definicji legalnych zawartych w innych aktach normatywnych. Pojęcie „powierzchnia użytkowa” występuje natomiast w innych aktach Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 8 maja 2013 r. sygn. akt I FSK 888/12 wskazał, że przy wyborze właściwej definicji należy mieć na względzie, że jednym z kryteriów wyboru tej definicji powinna być jej uniwersalność. Z uwagi na treść art. 41 ust. 12b ustawy o VAT, ustanawiającego limity powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, definicja ta powinna odnosić się zarówno do budynków, jak i do lokali wskazana przez Ministra Finansów definicja całkowitej powierzchni użytkowej budynku zawarta w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. nie może być uznana za przydatną na gruncie art. 41 ust. 12b ustawy o VAT. W sposób jednoznaczny bowiem odnosi się ona wyłącznie do samą wadą z punktu widzenia art. 41 ust. 12b ustawy o VAT dotknięta jest także definicja powierzchni użytkowej zamieszczona w ustawie o ochronie praw lokatorów, która z kolei dotyczy wyłącznie powyższych zasad, dotyczących w istocie sposobu pomiaru powierzchni, pozwala stwierdzić, że na gruncie art. 41 ust. 12b ustawy o VAT pożądane byłoby stosowanie definicji powierzchni użytkowej sformułowanej na potrzeby podatku od nieruchomości, tj. w art. 1a pkt 5 w związku z art. 4 ust. 2 Jest to bowiem definicja legalna, pochodząca z przepisów prawa podatkowego, obejmująca budynki i lokale jako ich części, a przy tym zbieżna z definicją tego samego pojęcia sformułowaną na potrzeby podatku od spadków i zaś pod uwagę, że podatek od nieruchomości jest podatkiem powszechnym w tym znaczeniu, iż uiszczają go zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prawne, a przy tym uwzględnia on prowadzenie działalności gospodarczej, zasadne jest zastosowanie powyższej definicji także do wyliczenia powierzchni użytkowej budynku (lokalu) jako kryterium uzasadniającego zastosowanie obniżonej stawki podatku od towarów i usług. Analogiczne stanowisko jest również przyjmowane w piśmiennictwie (por. J. Zubrzycki: Leksykon VAT 2011, Wrocław 2011, s. 888-889).Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego brak definicji powierzchni użytkowej w ustawie o VAT, przy jednoczesnym braku odesłania do którejkolwiek z istniejących definicji tego pojęcia, sprawia, że możliwość zastosowania obniżonej stawki VAT zależy w istocie od dokonania możliwie racjonalnego wyboru jednej z już istniejących ustawodawca nie zadbał o zdefiniowanie pojęcia „powierzchnia użytkowa” na potrzeby stosowania obniżonej stawki podatku od towarów i usług, to tym samym zaakceptował sytuację, że tego wyboru będą dokonywać podatnicy, z użyciem dostępnych im środków i wskazówek, także norm stosowanych w budownictwie, co do których ustawodawca ma świadomość, iż nie są definicji powierzchni użytkowej lokalu a porządek konstytucyjnyW przywołanym wyroku z dnia 8 maja 2013 r. sygn. akt I FSK 888/12 Naczelny Sąd Administracyjny zwrócił uwagę na art. 2 Konstytucji, który głosi, że Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym. Z zasady tej, w orzecznictwie konstytucyjnym i w doktrynie, wyprowadza się daleko idące konsekwencje, zarówno jeśli chodzi o same wymagania co do techniki legislacyjnej (zasada przyzwoitej legislacji, określoności przepisów), jak i co do bezpieczeństwa prawnego (zasada ochrony zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa, zasada ochrony praw nabytych).Trybunał Konstytucyjny podkreśla, że teoretycznie wyróżnione i nazwane zasady na tle konkretnych stanów faktycznych splatają się ze sobą; niejasność przepisu w praktyce zwykle oznacza niepewność sytuacji prawnej adresata normy i pozostawienie jej ukształtowania organom stosującym prawo; z kolei zróżnicowanie indywidualnych rozstrzygnięć pociąga za sobą postrzeganie prawa jako niesprawiedliwego i utratę zaufania obywateli do ocenie Trybunału Konstytucyjnego „naruszeniem Konstytucji jest stanowienie przepisów niejasnych, wieloznacznych, które nie pozwalają obywatelowi na przewidzenie konsekwencji prawnych jego zachowań” (tak: wyrok z 22 maja 2002 r., K 6/02, OTK ZU-A 2002, nr 3, poz. 33, s. 448). Z zasady określoności wynika, że „każdy przepis prawny powinien być skonstruowany poprawnie z punktu widzenia językowego i logicznego – dopiero spełnienie tego warunku podstawowego pozwala na jego ocenę w aspekcie pozostałych kryteriów” (tamże).Trybunał podkreślał wielokrotnie, że „dziedziną, w której nakaz określoności wymaga szczególnego zaakcentowania, jest – obok prawa karnego – także dziedzina prawa daninowego” (tamże; wcześniej: uchwała z 16 stycznia 1996 r., W 12/94, OTK ZU 1996, nr 1, poz. 4; wyroki z: 10 października 1998 r., K 39/97, OTK ZU 1998, nr 5, poz. 99; 13 lutego 2001 r., K 19/99, OTK ZU 2001, nr 2, poz. 30).Dopuszczalność wyboru przez organ czy też Sąd jednej z istniejących definicji „powierzchni użytkowej” dla celów obniżonej stawki VAT przy stosowaniu przepisu art. 41 ust. 12b ustawy o VAT powodowałaby „niepewność sytuacji prawnej adresata normy i pozostawienie jej ukształtowania organom stosującym prawo”, co – jak wyżej wskazano – oznaczałoby naruszenie art. 2 należy uznać, że przy obliczaniu powierzchni użytkowej lokalu i budynku na potrzeby ustalania limitów, o których mowa w art. 41 ust. 12b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług ( Nr 54, poz. 535 ze zm.), w celu skorzystania z obniżonej stawki podatku od towarów i usług podatnicy są uprawnieni do wyliczenia „powierzchni użytkowych” na podstawie jednej z normatywnych definicji, która umożliwi obliczenie powierzchni użytkowej zarówno budynków mieszkalnych, jak i lokali mieszkalnych. Wyliczenia „powierzchni użytkowych” można dokonać również według norm stosowanych w budownictwie, nawet jeżeli nie są one uznał, iż w rzeczonej sprawie skarżąca, jak podała we wniosku o wydanie interpretacji, na potrzeby własnej działalności na wszystkich etapach budowy stosowała normę PN-70/B-02365. Racjonalne było więc jej dążenie do zastosowania tych samych zasad przy ustalaniu, czy przekroczone zostały limity uzależniające zastosowanie obniżonej stawki podatku. W kolejnym wpisie o zmianach w ustawie VAT, które weszły 01 lipca 2020 chcemy Państwu opisać zmiany dotyczące dostaw 1 lipca 2020 wszyscy podatnicy w zakresie dostaw wewnątrzwspólnotowych muszą się stosować do przepisów znowelizowanej ustawy o VAT, zgodnej z dyrektywą unijną. Nowelizacja ustawy o VAT implementuje przepisy dyrektywy Rady (UE) 2018/1910 z 4 grudnia 2018 01 lipca 2020 podatnicy polscy nie musieli spełniać nowych warunków stosowania 0% stawki dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Jednakże od 01 lipca 2020 aby zastosować stawkę 0% VAT zgodnie z dyrektywą i zmienionymi przepisami ustawy VAT, wymogiem jest, by nabywca w państwie UE miał ważny numer VAT UE (nadany w innym kraju UE niż Polska) oraz by złożył w swoim kraju prawidłową informację podsumowującą. Gdy te warunki będą spełnione, polski dostawca będzie mógł zastosować stawkę 0% niedotrzymanie tych warunków nie pozbawiało prawa do 0% stawki VAT. Od 01 lipca 2020 podatnik, który nie spełni powyższych warunków, nie będzie miał prawa do zastosowania zerowej stawki VAT. Aby wypełnić nałożone na podatników nowe obowiązki warto pamiętać by numer VAT UE był podawany na stałe (przy każdej transakcji) w zamówieniach w zmianie do ustawy VAT nałożono od 01 lipca 2020 nowe wymogi dotyczące dokumentowania WDT. Unijne rozporządzenie 2018/1912 (art. 45a) nakłada obowiązek posiadania: • dwóch niesprzecznych ze sobą dowodów potwierdzających wywóz towaru z terytorium kraju, albo • gdy nabywca odpowiada za transport – pisemnego oświadczenia nabywcy, że towar został mieć na uwadze, że unijne rozporządzenie nie zastępuje warunków ustawowych obowiązujących już w ustawie VAT – ma jedynie charakter uzupełniający ( ustawy o VAT bowiem się nie zmienił). Może być jednak stosowane, gdy podatnik nie spełnia wymogów praktyka organów podatkowych nie jest jednolita w tym zakresie. Czasem wystarczy faktura i dokument przewozowy, a czasem urzędy skarbowe żądają kolejnych dokumentów na potwierdzenie dokonania transakcji wewnątrzunijnej. W razie sporu z organami podatkowymi w tym zakresie na pewno istotne jest, by dokumenty były kompletne – na dokumentach transportowych np. powinny znajdować się podpisy i pieczęcie stron i racji swojego doświadczenia nasza kancelaria podatkowa w grupie ATL służy Państwu pomocą gdyby się pojawiły wątpliwości w zakresie stosowania znowelizowanych przepisów w powyższym Ewa FlorLicencjonowany doradca podatkowy (nr wpisu 10233) z prawie 20-letnim doświadczeniem w zakresie księgowości i podatków. Specjalizuje się w zagadnieniach dotyczących podatków dochodowych, VAT i rachunkowości. Więcej o autorze > Niektóre usługi budowlane oraz budowlano-remontowe mogą być opodatkowane preferencyjną stawką VAT w wysokości 8%. Podatnik z obniżonego VAT-u może skorzystać po spełnieniu kilku warunków. Usługi budowlane – kiedy można zastosować stawkę VAT 8%? Na skróty Stawka podatku VAT 8% dla usług budowlanych, a obowiązujące przepisyStawka 8% dla usług budowlanych stosowana w budownictwie mieszkaniowymPotwierdzanie wykonania usługi Stawka podatku VAT 8% dla usług budowlanych, a obowiązujące przepisy Stawka podatku VAT w wysokości 8% stosowana jest w przypadku dostaw, budownictwa, remontów, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy obiektów budowlanych lub ich części wchodzących do budownictwa obsługującego społeczny program mieszkaniowy (art. 41 ust. 12 ustawy o VAT). Są to: obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części wyłączając lokale użytkowe i lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych, które zostały sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) w dziale 12 budynki instytucji ochrony zdrowia, które świadczą usługi zakwaterowania razem z opieką lekarską i pielęgniarską, przede wszystkim dla osób starszych i niepełnosprawnych. Do budownictwa tego nie zalicza się: budynków mieszkalnych jednorodzinnych o powierzchni użytkowej ponad 300 m2 lokali mieszkalnych o powierzchni użytkowej przekraczającej 150 m2. Zgodnie z par. 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 marca 2020 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania stawek obniżonych, stawkę podatku VAT obniżoną do 8% stosuje się między innymi w przypadku wykonywania: „robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym robót konserwacyjnych dotyczących: obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy lub ich części z wyłączeniem lokali użytkowych lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2”. Stanowisko w tej sprawie zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej o sygn. z dnia 16 marca 2018 r. Przez roboty konserwacyjne rozumie się prace inne niż remont, które mają na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części. Stawka 8% dla usług budowlanych stosowana w budownictwie mieszkaniowym Wykonawca usługi zanim zastosuje preferencyjną stawkę 8% powinien najpierw sprawdzić, czy świadczona usługa budowlana będzie wykonywana na nieruchomości zaliczonej do programu mieszkaniowego. Jeżeli powierzchnia nieruchomości przekroczy określone limity, to wtedy preferencyjną stawkę VAT 8% należy zastosować tylko do części podstawy opodatkowania, która odpowiada udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym przy całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy o VAT). PRZYKŁADPrzedsiębiorca świadczy usługę budowlaną w lokalu mieszkalnym, który należy do społecznego programu mieszkaniowego. Powierzchnia użytkowa lokalu wynosi 170 m2. Przedsiębiorca wycenił swoją pracę na 250 000 tys. zł. Dla jakiej wartości może zastosować stawkę 8% dla wykonywanych usług budowlanych?Odpowiedź: Przedsiębiorca może zastosować stawkę VAT 8% dla wartości 220 588, 24 zł (po zaokrągleniu). Na pozostałą część kwoty (29 411,36 zł) musi zastosować podstawową stawkę VAT w wysokości 23%.Potwierdzanie wykonania usługi Na przedsiębiorcy jako podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w razie kontroli podatkowej, że wykonywał usługi budowlane lub remontowo-budowlane w budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym i z tego powodu może korzystać z preferencyjnej stawki podatkowej w wysokości 8%. Otwarty katalog dowodów zawiera Ordynacja podatkowa. Art. 180 par. 1 mówi, że: Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Podstawowym, niezaprzeczalnym dowodem jest: umowa zawarta z nabywcą określająca warunki jej wykonania (głównie miejsce i czas). Umowa powinna zawierać dane identyfikacyjne stron oraz zakres wykonywanych prac. Dodatkowo, bardzo ważne jest, aby znalazły się w niej informacje dotyczące powierzchni remontowej, budowlanej bądź modernizacyjnej nieruchomości (istotne dane ze względu na zastosowanie stawki preferencyjnej). protokół zdawczo-odbiorczy potwierdzający zakres wykonywanych prac oraz moment ich wykonania. dowody zapłaty (przelew bankowy, dowody KP) inne dokumenty uwiarygadniające prawo do zastosowania obniżonej stawki VAT. Wyjaśnień w sprawie udowodnienia zastosowania odpowiedniej stawki opodatkowania udzielił Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 11 lutego 2016 r. , nr ILPP2/4512-1-837/15-4/SJ w zakresie zastosowania właściwej stawki opodatkowania to na podatniku ciąży odpowiedzialność w zakresie udowodnienia wystąpienia okoliczności uzasadniających zastosowanie stawki podatku innej niż stawka podstawowa, tj. w tym przypadku 8%. Ustawodawca oczekuje, aby to podatnik wykazał, że świadczone przez niego usługi są związane z budownictwem mieszkaniowym oraz, że powierzchnie użytkowe są odpowiednie. Powyższe ma wynikać z materiału dowodowego jakim dysponuje podatnik. Ustawa o podatku od towarów i usług oraz rozporządzenia wykonawcze wydane na jej podstawie nie określają rodzaju i formy dokumentów, jednakże podatnik powinien posiadać w swojej dokumentacji dowody wiarygodne, które formalnie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdzać będą powierzchnię użytkową, rozumianą zgodnie z powołanymi powyżej przepisami w tym zakresie, np. kserokopia dokumentacji budowlanej, na podstawie której taką powierzchnię można obliczyć, akt notarialny, w którym wymieniona byłaby powierzchnia mieszkania lub budynku, przydział ze spółdzielni z wymienionymi powierzchniami poszczególnych pomieszczeń mieszkalnych, itp. Przy ustalaniu właściwej stawki VAT należy zwrócić uwagę na przedmiot sprzedaży. Przede wszystkim należy ustalić jaką czynność wykonuje podatnik. Czy jest to dostawa towarów, czy też świadczy on usługi oraz czy wykonywana przez niego czynność mieści się w zakresie pojęcia społecznego programu mieszkaniowego. Data publikacji: 2020-05-28, autor: FakturaXL

art 41 ustawy o vat 2020